From Noosa up to Airlie Beach

Zo nu weer wat sneller mijn volgende verslag. Heb nu ik in Indonesië zit weer beschikking over mijn laptop wat het uitwerken van de verslagen toch wat makkelijker maakt.

We waren gebleven in Noosa waar ik net terug was van Bushcamp, ook in Noosa regende het dus de eerste dag op wat boodschappen doen na niet veel gedaan. ’s Avonds wel met Tim en 2 Nederlandse meiden afgesproken om even wat te gaan drinken en Tim daarna weer gedag gezegd omdat hij weer door ging naar zijn volgende bestemming. De 2e dag was het gelukkig beter weer en we besloten naar het strand te gaan. Onderweg naar het strand kregen we door dat er in het centrum van Noosa pal voor het visitor centre (VVV kantoor) een enorme slang moest zitten die zojuist een possum (zie 1e reisverslag Australië) had meester gemaakt. Een possum heeft de grootte van een flinke haas dus dat moest wel een beste slang zijn. Eenmaal in het centrum aangekomen was het niet heel moeilijk te zien want er hadden zich al een groepje toeristen verzameld onder de boom om een glimp op te vangen van de slang. Na even goed zoeken in de boom kreeg ik hem dan ook in het vizier en het ging ook echt om een enorme slang. Ook de possum die inmiddels in het midden gedeelte van de slang was terecht gekomen was nog te herkennen in de buik van de slang. Kon het niet laten toen wat kleine kinderen vroegen wat er in zijn buik zat hen te melden dat er een kindje in zat, maar ze natuurlijk met een glimlach ook gelijk gerust gesteld dat het niet zo was.

Maar goed na de slang 4 bomen verder in het centrum kwamen we nog een kleine koala in de boom tegen dus daarvoor hoefden we niet meer naar de dierentuin. Strand van Noosa was prima! Weer was best oké dus een leuke middag Noosa gehad. Vanuit het strand kwam het idee om ’s avonds te gaan BBQ’en, zo gezegd zo gedaan en kan wel stellen dat, dat wat de smaakt betreft een van de meest succesvolle BBQ’s in Australië was. Werkelijk niks ontbrak en ook het flesje wijn deed zijn werk. Daarna nog op stap geweest in Noosa en de volgende dag mijn spullen weer gepakt om door te gaan naar Rainbow beach!

Rainbow beach is naar mijn idee een van de saaiere plekken van Australië. Mede door het weer was er niet veel te doen maar goed ik kwam daar ook voor Fraser Island. Het grootste zandeiland ter wereld. Hier had ik een tour voor geboekt om met een 4x4 het eiland over te gaan en tevens te kamperen voor 2 nachten. In het hostel kregen we een dag van te voren een briefing over wat wel en niet te doen op Fraser Island en leerde je tevens je groep kennen waar je de aankomende 3 dagen mee door gaat brengen. In de auto was plek voor 8 personen waarvan er 3 in de mogelijkheid waren om te rijden. Niet dat de rest geen rijbewijs had maar ik snap echt niet waarom je die niet meeneemt wanneer je op reis gaat??? Voor mij geen probleem want dit betekent meer mogelijkheid tot rijden voor mij. We hadden geluk met het weer op Fraser Island en alleen de eerste dag hebben we wat regen gehad. De 1e dag zijn we naar een meer gereden met een enorme zandduin daarbij, moest wel ogen knijpen door het mooie witte zand wat de zon goed weerkaatste. De hike op de terugweg van het meer nog een slang gespot die maar op 1 meter afstand op de foto te zetten was. Ook deze had al gegeten dus hoefde niet bang te zijn dat deze iets zou doen.

Bij terugkomst op het kamp eten gekookt en ons klaar gemaakt voor de 1e avond op het kamp. Onze groep totaal bestond uit 4 auto’s dus zo’n 32 man, op het kamp waren 4 van deze groepen dus in totaal 120 jongeren op het kamp. Ze bleken hier al wat ervaring mee te hebben want er was zelfs midden in de bush bush iets van een discotheekje aanwezig. Je kon daar zelf je iPod inpluggen en zo jou muziek door de speakers laten klinken samen met wat lichteffecten van de aanwezige discolampen. Iedereen had zelf voor zijn of haar alcohol gezorgd wat voor een gezellige avond zorgde.

De volgende dag was het mijn beurt om te rijden en zijn we naar de zogenaamde Hangovercreek gereden. Wat de echte naam was weet ik niet meer maar vond deze wel toepasselijk. Het ging hier om een zoetwaterbron die uiteindelijk uitmondde in zee. Door ongeveer 300m uit de zee plaats te nemen in deze ijskoude creek kon je, je mee laten voeren met het water richting de zee. Het water was zo schoon dat je het gewoon kon drinken. Dat ijskoude water in combinatie met de aanwezige hangovers zorgde voor een goede verfrissing die sommige mensen wel konden gebruiken. Daarna teruggegaan naar het kamp voor een lunch en toen een flink stuk over het strand mogen rijden en uiteindelijk nog een wat spannender stuk door het losse zand met wat steile stukken en dan komt zo’n 4x4 goed van pas.

De volgende dag moesten we helaas onze chauffeursstoel afstaan aan mensen uit andere auto’s omdat die ook wilde rijden. Een Duitse jongen en een Duits meisje in ons geval, bij de touroperator staan de Duitsers ook bekend om hun rijgedrag en kenden ze zelfs in Australië de term “Kaput Machen”. Ik was daarom ook erg benieuwd wat dat ging worden in onze auto. Die jongen deed het aardig maar had vroeger veel tractor gereden waardoor de koppeling zijn beste vriend was en je die juist niet moet gebruiken als je door het zoute zeewater rijdt. Maar goed de auto bleef het doen dus was daarna het Duitse meisje aan de beurt. In beide gevallen was ik de bijrijder maar werd wel verrast door het Duitse meisje. Ze stapte de auto in en begon met kijken naar haar voeten en de pedalen. Ik vroeg haar daarop wat er scheelde en ze vertelde mij dat ze niet meer wist waar de pedalen voor diende. Mijn volgende vraag was dus of ze wel een rijbewijs had wat wel het geval was maar ze had in Nieuw Zeeland 2 maanden in een automaat gereden waardoor ze niet meer wist hoe het nu zat in een handgeschakelde auto. Mooi detail was dat ze zelf een auto heeft in Duitsland die ook handgeschakeld was. Vanuit de auto kwam al de vraag of het wel veilig was dat ze ging rijden maar daar was ze wel van overtuigd. Helaas voor haar was dit ook nog het meest spannende stuk van het eiland met een hoop los zand en steile stukken. Iedereen uit onze auto had graag dit stuk gereden maar goed het was haar beurt. Na 4x mis geschakeld te hebben en ze de goede versnelling niet kon vinden besloten we dat ik de versnellingspook maar zou bedienen zodat zij zich meer kon richten op het sturen wat uiteindelijk veiliger voor ons allemaal was. De angst op de gezichten achter in de auto was af te lezen maar na 1 uur kwamen we aan bij het meer met het witte zand. Helaas was het flink bewolkt waardoor het er allemaal net iets minder mooi uit zag dan de brochures.

Gelukkig mocht ik het mooie stuk terug tijden vanaf het meer terug naar de rand van het eiland. Zeker wel gaaf met zo’n jeep door dat zand te crossen, heuvel op heuvel af en hem af en toe eens flink op zijn staart te trappen. De laatste chauffeur heeft ons uiteindelijk terug gereden vanaf het eiland naar Rainbow beach en de volgende dag pakte ik daar de bus naar Agnes Water ook wel 1770 genoemd.

Kwam in de avond aan in 1770 en de volgende dag gelijk geprobeerd te gaan surfen. Door de extreme golven was dit helaas niet toegestaan dus de rest van de dag beetje rustig aan gedaan en me klaar gemaakt voor de Scooteroo tour. Een tour waar je plaats neemt op een brommer die zo’n 80 km per uur loopt maar die de look a likes heeft van een echte chopper. Lekker fout met een leren jack met vlammen en tatoos in m’n nek plaats genomen op een highsteer chopper met Amerikaanse print op de tank. Met een flinke groep de hele middag getoured rondom 1770 en voor mij de grootste kangaroe van Australië gezien. Als je dat beest een kusje geeft met je auto moet je van geluk spreken dat je zelf levend uit de auto stapt. Heb het niet van dichtbij kunnen vergelijken maar had het idee dat hij nog n kop groter was dan mij. Verder nog een hoop kleine kangaroes gezien en een hoop mooie foto’s gemaakt van deze mooie “Born 2 Be Wild” ervaring.
De volgende dag waren de golven wel geschikt om te surfen dus een van de goedkoopste surflessen van Australië meegepakt maar deed wat betreft de kwaliteit zeker niet onder. Kon ook wel stellen dat het na nog wat extra instructies van de instructeurs aardig goed ging met het surfen! De laatste dag in 1770 hadden we echt top weer, kon helaas geen surfboard in mijn maat huren maar heb heerlijk liggen bruinbakken in de zon.

Vanuit 1770 de nachtbus naar Airlie Beach gepakt waar ik in een erg mooi hostel terecht kwam! Helaas bleef ik daar maar één nachtje en moest ik tevens de voorbereidingen treffen voor de boot naar de Whitsundays. Dit was namelijk mijn volgende tour die ik geboekt had. Twee nachten op de boot bij de mooie en beroemde whitsunday eilanden. Deze maken ook deel uit van het Great Barrier reef dat van Fraser Island tot ver boven Cairns reikt. Vond de tour wel wat kort maar het was zeker helemaal top! Hadden een grote zeilboot met 54 personen met 5 man crew die er alles aan deden om het ons naar de zin te maken. Ook hier gold BYO waar iedereen goed gehoor aan had gegeven. Eerste nacht verliep rustig en leerde iedereen elkaar een beetje kennen. Volgende dag zijn we naar het tweede mooiste strand van de wereld geweest genaamd “White haven Beach”. Had er al foto’s van gezien maar het was in het echt nog mooier. Super mooi wit zand waar je, je sierraden mee op kom poetsen om ze zo weer te polijsten. Echt niet normaal hoe mooi het daar was! In de middag zijn we gaan snorkelen en daarna kon je van de boot afspringen (5,5 meter hoog) en ging de glijbaan uit om ook zo van de boot af te gaan. Dat springen gaf iedere keer wel weer ’n kick moet ik zeggen.
’s Avonds rond een uurtje of 10 kwam de crew in rare kledij nadat ook iedereen op de boot een verkleedpartij had gehouden om wat leuke activiteiten en spellen te doen. Daarna barste het feest los en werd het een ware partyboot. De volgende dag nog weer wezen snorkelen, helaas weer geen haaien gezien en toen terug naar de haven en zat het Whitsunday avontuur er alweer op.

Vanuit Airlie Beach heb ik de bus naar Towsville gepakt en vanuit daar de ferry naar Magnetic Island. Meer daarover lezen jullie in mijn volgende maar meteen ook voor Australië laatste reisverslag. Ik hoop dat jullie me blijven volgen!

Groeten Richard