My experiences in Jepara

Laat ik beginnen met jullie te bedanken voor de leuke reacties op mijn blog en de berichtjes die ik vanuit Nederland mag ontvangen! Vervolgens zeg ik gelijk maar even sorry, ik weet namelijk nog niet zo goed waar dit verhaal naar toe gaat dus het kan een wirwar worden van diverse anekdotes zonder echt een verhaallijn.

Ik ben inmiddels dik 3 weken van huis wat tevens mijn record betekent voor de langste periode zonder sokken of schoenen te hebben gedragen. Loop hier hele dagen op slippers en blote voeten en ben inmiddels over m’n fobie voor vieze of droge voeten wel heen.

Iedere week werk ik zo’n 6 tot 7 dagen en ben tevreden over hoe het gaat. Stap voor stap boeken we vooruitgang en daar is gelukkig ook al het een en ander van te zien. Na een grote schoonmaakdag hebben we ervoor gezorgd dat er meer flow in de productie is ontstaan. Ik heb die dag voor een extra stimulansen gezorgd door te trakteren op bier en fris. Dit is hier heel wat omdat het bier en fris hier zelfs duurder is dan in Nederland en de lonen hier echt een stuk lager zijn. Ik was aan het einde van de dag blij met het resultaat dus een traktatie was op zijn plaats! We hebben o.a. de machines en overige productiestappen in een logische volgorde geplaatst en vervolgens alles gemarkeerd met lijnen in de fabriek. Verder heb ik een componenten stelling laten maken zodat niet alles meer op de grond ligt. Daarnaast nog een hoop andere dingen waar ik jullie niet mee lastig zal vallen, er is in ieder geval resultaat te zien en ben er blij mee.

Er wordt nog steeds goed voor me gezorgd en hierdoor laat ik me een beetje leven. Ga overal mee naar toe en zie dan vanzelf wel of het wat is ja/nee. Zo kwam ik de 1e dag bij de fabriek gelijk op een bruiloft terecht iets anders dan ik had verwacht maar goed het was een bruiloft... Het begon bij het vertrek, in de pauze kreeg iedereen nog snel even uitbetaald om de bruidegom wat te kunnen geven als dank/felicitatie. Vervolgens werden er een goede 40 man achter in de vrachtwagen gestouwd om de bruidegom welke een collega is te gaan feliciteren. Ik mocht gelukkig met de auto mee en was erg benieuwd wat me te wachten stond. Ongeveer 200 m in de bush bush, verwijderd van een normale weg kwam ik lopend aan bij een oud huisje. Hier stond een mooi gekleurde partytent opgesteld met daaronder een lange tafel met stoelen en een hoop eten en drinken. Iedereen nam plaats en kreeg vrij snel een bord soep voorgeschoteld, ik nog even met de bruidegom en directrice op de foto maar de soep toch maar afgewezen want hij scheen nogal pittig te zijn. De geur op de bruiloft wist ik als geen ander te herkennen, dit was namelijk de geur van een goede verse koeienvlaai omdat er 2 erg magere koeien naast de tafel stonden toe te kijken.
Natuurlijk nog een domme vraag gesteld waar de bruid was maar die mocht hij ’s avonds pas zien dus zij was er niet bij op het feestje. Na ongeveer 15 min. stond iedereen weer op om het geld af te geven en weer terug te gaan naar de fabriek. Wel bijzonder om toch uit het niets de special guest op de bruiloft te mogen zijn.

In Nederland kennen we natuurlijk allemaal de welbekende tupperware party’s. Een bijeenkomst voor voornamelijk vrouwen waar plastic bakjes etc. verkocht worden in kleuren waarvan je niet kunt bedenken waarom het toch perse in die kleur moet. Die party’s kennen ze hier dus blijkbaar ook en ik kwam zonder te weten op zo’n feestje terecht. Vooraf werd mij verteld dat we naar een mooie plek gingen eten waar we niet hoeven te betalen omdat het een feestje van de eigenaresse is. Om niet te nieuwsgierig over te komen liet ik het hierbij en reisden we af naar die hele mooi plek. Was even aardig onder de indruk want dit was tevens de 1e keer dat ik het strand van Jepara mocht aanschouwen. Erg gaaf om te zien en kon het dus ook niet laten even mijn voetjes kennis te laten maken met de Indonesische zee. Daarna nam ik plaats onder zo’n palmbomenbladeren huisje om mijn eten te bestellen. Ietwat te laat blijkbaar (indo tijd), kwamen er steeds meer vrouwen bij ons aan tafel zitten. Ik had geen idee wat er aan de hand was en zat na 1 uurtje met wel 10 vrouwen aan tafel. Er werd lekker gekibbeld onderling grote voordeel voor mij dat ik er geen bal van kan maken dus genoot van het uitzicht op zee! Nadat ik mijn eten op had werd mij het geheel duidelijk was wat nu de bedoeling was van het feestje, er kwamen allerlei schoonheidsproducten op tafel en er werd van alles uitgelegd en geprobeerd. Wat vooral erg populair was, was een apparaatje waar je blank van wordt, waar iedere Nederlander zijn uiterste best doet om ieder zonnestraaltje mee te pakken om ook maar een iets bruin kleurtje te krijgen willen ze hier natuurlijk blank zijn… Ik ben dus letterlijk en figuurlijk in de omgekeerde wereld.

Iedere zaterdag krijgen de werknemers hier contant uitbetaald, contant omdat de meeste mensen geen bankrekening hebben en er overal nog gewoon contant betaald wordt. Een enkeling maakt gebruik van de pinautomaten in de supermarkt. Maar goed ik kwam terug van een rondje fabriek bij mijn kantoor waar zo’n beetje alle werknemers zich verzameld hadden. Ik nog geen idee wat er aan de hand was maar het bleek dus pay time te zijn. Erg grappig hoe dat eraan toe gaat. De naam wordt genoemd en vervolgens door meerdere mensen herhaald zodat ook de mensen achteraan kunnen horen wie er aan de beurt is. Vervolgens komt die persoon naar voren trekt z’n slippers uit en krijgt uitbetaald in kantoor. Netjes 1 voor 1 en dit neemt toch echt dik 45 min. in beslag. Om iedereen een beetje te leren kennen en een grapje te maken leek het de directrice wel leuk als ik de namen op ging noemen en het salaris overhandigde. Net als bij de pinp pong game werd ik hier meerdere malen uitgelachen omdat mijn uitspraak van de namen niet helemaal correct was, hoorde later in die week dat door mij nu ook een aantal bijnamen zijn ontstaan van namen die ik dus verkeerd uitgesproken had.

Tja en dan even wat over het eten, net als in Nederland eet ik hier 3 x per dag. Iedere ochtend start ik met 2 sneetjes witbrood met chocopasta en jam, daarbij altijd 1 of 2 bananen. Heb standaard een hele tros in mijn koelkast liggen maar zijn erg lekker moet ik zeggen. En een glas vruchtensap, een aardig Nederlands ontbijtje dacht ik zo.
In de middag en avond gaan we uit eten of laten we eten bezorgen ik kan hier dus altijd zelf kiezen of ik europees of Indonesisch wil eten. Over het eten dus helemaal niets te klagen, natuurlijk is mijn maag wel eens van slag maar dat heb ik in Nederland ook.
Inmiddels hebben we een selectie van favoriete restaurants sommige lekker basic en sommige erg mooi! Om een keer te variëren besloten we niet voor mijn favoriet te kiezen maar voor de buurman. Van te voren wel afgesproken dat we de kaart eerst zouden bekijken en als het niks was gewoon er vandoor gingen en alleen wat drinken te bestellen. Zo gezegd zo gedaan, we kregen de kaart maar mijn oog viel tevens op de tafel naast ons, hier zaten 4 dames van mijn leeftijd in een glimmend jurkje zich op te maken. Verder was er in het restaurant niemand te bekennen en na het zien van de toiletten kreeg ik al mijn twijfels, de kaart was ook niet veel goeds dus wij besloten na één drankje toch maar te gaan. Nog even terug over die dames, die droegen jurkjes wat eigenlijk niet meer in de categorie jurkjes geplaatst mag worden. Zo kort had ik ze in ieder geval nog nooit gezien de hakken die daaronder gedragen werden waren daarentegen juist erg hoog. Ik vroeg me daarom toch echt af wat dat mocht betekenen. In de auto werd het al iets duidelijker toen ons oog op een gebouwtje voor ons viel met allemaal deurtjes en daarboven een nummer. Voor de zekerheid bij de buren, mijn favoriete restaurant nog even nagevraagd en die wisten te vertellen dat het om een karaoke bar ging, haha blijkt dat ik dus een karaoke bar terecht was gekomen waar niet alleen gezongen wordt….

Ik denk dat ik nu maar eens stop met mijn wirwar verhaal. In mijn volgende blog lezen jullie weer meer over mijn ervaringen en hoop dat het goed blijft gaan met het uploaden van foto’s! Nogmaals bedankt voor de leuke reacties en voor het lezen van mijn verhalen!

Groetjes Richard

Ps. Bij mijn vorige verhalen zijn wat foto’s toegevoegd!